سیر در تاریخ شیراز و اصفهان با شناخت جاذبه‌های تاریخی این دو شهر
تاریخ انتشار: ۱۶ دی ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۳۹۴۹۰۱
ایران پر از جاهای دیدنی‌ای‌ست که هرکدام پیشینه تاریخی ارزشمندی دارد و شناخت هریک، راهی‌ست برای عبور از لایه‌های تاریخی این سرزمین. تاریخ و روایت‌های کهنه‌‌ی کشورها را می‌توان با رفتن به جاذبه‌های تاریخی دریافت و در حال و هوای مردم آن مرز و بوم سیر کرد. هر بنا زبانی‌ست از پیشینیان و شادی‌ها و غم‌هایی که آنها در روزگارشان دیده و چشیده‌اند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
جاهای دیدنی شیراز
حافظیه شیراز، سفری به شعر و ادب پارسی
حافظیه شیراز
اگر بخواهیم تصویر ایران را ترسیم و چندتا از جاهای دیدنی‌ای این کشور که در لحظه به ذهن‌مان می‌رسد را بیان کنیم، حتما حافظیه در این دسته‌بندی جای دارد. حافظیه باغی‌ست که آرامگاه یکی از برزگ‌ترین شاعران ایران و جهان را در قلب خودش حفظ کرده است. اشعار حافظ همیشه در خانه‌های ایرانی زمزمه می‌شود و دیوان غزلیات حافظ یکی از کتاب‌های کتاب‌خانه‌هاست.
حافظیه جایی‌ست که می‌توان اشعار این شاعر محبوب را در کنار مقبره خودش زمزمه کرد و آرام گرفت. شب‌های حافظیه اعجاز عجیبی دارد و این را مردمی که به آنجا می‌روند درمی‌یابند. حافظیه در دوران زندیه به شکلی که امروز دیده می‌شود در آمد و کریم خان زند، بنایی باشکوه برای مقبره لسان‌الغیب ساخت. حافظیه از بخش‌های مختلف حیاط شمالی، رواق چهارستونه: آب انبار و آرامگاه، حیاط غربی، حیاط شرقی و حیاط جنوبی تشکیل شده است.
آرامگاه سعدی، همسو شدن با نثر و شعر فارسی
آرامگاه سعدی
یکی دیگر از جاهای دیدنی شیراز که محبوبیت فراوانی هم بین مردم ایران هم گردشگران خارجی دارد، آرامگاه سعدی است. این آرامگاه و این بنا قبل از آنکه به مقبره سعدی تبدیل شود، خانگاه این شاعر پرآوازه ایرانی بوده است و او در آنجا زندگی می‌کرده. در زمان زندیه برای تکریم جایگاه سعدی و نشان دادن میزان اهمیت این فرد، دست به ساخت آرامگاهی در اطراف مقبره او زدند. البته در سال‌های بعد و در ابتدای حکومت قاجار، مقبره و آرامگاه سعدی تخریب شد، اما در سال‌های بعد دوباره دست به بازسازی این بنا زدند.
رفتن به آرامگاه سعدی حس و حال شعر و شاعرانگی را در آدم بیدار می‌کند و موقع قدم زدن در آنجا می‌توان در روح مکان این آرامگاه سیر کرد. هرسال توریست‌های زیادی برای بازدید از این مکان تاریخی می‌آیند و با احترام در کنار مقبره سعدی می‌ایستند و اشعار او را زمزمه می‌کنند.
باغ ارم، پرسه در عطر بهارنارنج و بهشت شیراز
گشتی در باغ ارم، بهشت شیراز
نمونه بارز اردیبهشت شیراز که فصل تماشایی و دیدنی این شهر است را می‌توان در باغ ارم دید. ساختمان زیبا و حوض روبه‌روی ساختمان باغ ارم، یکی از عکس‌هایی‌ست از گردشگران به وفور دیده شده است. میوه‌های درختان و گل‌های اطراف حوضِ باغ عطر خاصی در هوا می‌پراکنند و منظره‌ای تماشایی از رنگ‌ها به وجود می‌آورند.
جاهای دیدنی اصفهان
میدان نقش جهان، تاریخ اصفهان در یک نگاه
میدان نقش جهان
اگر هر شهری را بخواهیم با برجسته‌ترین اثر تاریخی و دیدنی‌اش معرفی کنیم، اصفهان را باید با میدان نقش جهان تعریف کنیم. این میدان از هرجهت برجسته است و چهار جاذبه گردشگری اصفهان را می‌توان در آن دید. این میدان یکی از بزرگترین میدان‌های جهان است و ۵۰۷ متر طول و ۱۵۸ متر عرض دارد. عمارت عالی قاپو، مسجد امام، مسجد شیخ لطف الله و سردر بازار قیصریه، آثار تاریخی این میدان هستند که در زوایای مختلف آن قرار گرفته‌اند.
کلیسای وانک، گشتی در نقاشی‌های اروپایی
در خیابان جلفای اصفهان که یکی از خیابان‌های پر رفت و آمد و محبوب این شهر است، کلیسایی زیبا و بزرگ قرار دارد. این کلیسا در دوران شاه عباس دوم ساخته شده و ساختمانی دارد با بنایی که نیمه ایرانی و نیمه اروپایی است. محوطه باز اطراف کلیسای وانک حال و هوای بسیار خوبی دارد و گردشگران بعد از گشت و گذار، روی صندلی‌های آنجا می‌نشینند و خستگی در می‌کنند. نقاشی‌های داخل محراب اصلی کلیسا که در سال ۱۶۶۹ با رنگ روغن کشیده شده‌اند، یکی از اصلی‌ترین علت‌های زیبایی بنا به حساب می‌آیند.
پل خواجو، سیری در رنگ و نور شب‌های اصفهان
پل خواجو و شب‌های بی‌نظیرش
پل خواجو یکی از پل‌هایی‌ست که بر روی زاینده رود ساخته شده و ۲۴ دهانه دارد. زیر این پل ۲۱ تالار وجود دارد که توسط یک فضای میانی به هم متصل شده‌اند. شب‌های پل خواجو یکی از زیباترین تجربه‌های سفر هر گردشگری‌‌ست که به اصفهان می‌رود. نور زیبایی که هنگام شب در دهانه‌های این پل منعکس می‌شود و مشاهده عبور و مرور عابران از روی آن، تصویری بی‌نظیر به‌وجود می‌آورد.
منبع: الف
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.alef.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «الف» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۳۹۴۹۰۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
شیراز؛ اولین شهر ایرانی که صاحب یک روز در تقویم شد
اوج شکوفایی طبیعت شیراز در ماه اردیبهشت است، شیراز در اردیبهشت سرسبز و تماشایی است و عطر بهار نارنج در باغ‌ها و خیابان‌های این شهر باعث شده است بسیاری از افراد بگویند اردیبهشت در شیراز معنی می‌شود و اردیبهشت را ماه شیراز بدانند.
به گزارش خبرگزاری ایمنا از فارس، در زمان حمله مغول به ایران، شیراز از شهرهایی بود که از این حمله جان سالم به در برد، به همین دلیل به مامنی برای هنرمندان و دانشمندان تبدیل شد.
در همین دوره بود که مکتب نگارگری شیراز متولد شد و آثار نگارگری ارزشمندی خلق شدند، علاوه بر این شعرایی چون سعدی و حافظ و فیلسوفانی چون ملاصدرا شیرازی در همین شهر رشد و نمو پیدا کردند.
احداث کتابخانه بسیار بزرگی در زمان عضدالدوله دیلمی که کتاب‌های علمی مختلفی را در دل خود جای داده بود و باعث شده بود تا شیراز برای قرن‌ها با عنوان دارالعلم و برج اولیا شناخته شود، دلیل محکم دیگری است که این شهر را شهر فرهنگ و ادب و هنر دانست.
نام شیراز حتی در مهرهایی که از محوطه تاریخی قصر ابونصر در کنار دشت شیراز به دست آمده هم دیده می‌شود، قدمت این مهرها به اواخر دوره ساسانی و اوایل دوره اسلامی برمی‌گردند.
در تقویم، سال به چهار فصل تقسیم می‌شد که اول و میانه هر فصل را جشن می‌گرفتند، روز ۱۵ اردیبهشت به عنوان جشن میانه بهار، به بهاربد معروف است که از جشن‌های اصلی ایران باستان شناخته می‌شود به اعتقاد زرتشتیان در این روز، زرتشت پیام‌آور اهورامزدا است.
و چه روزی بهتر از پانزدهم اردیبهشت که نه تنها مصادف با یک جشن باستانی است، بلکه زیباترین ماه سال در شیراز هم محسوب می‌شود، هوای خنک و عالی، دشت‌های پر از گل و پیچیدن عطر بهار نارنج در کوچه پس کوچه‌های شیراز، اردیبهشت را تبدیل به یکی از بهترین زمان‌های سفر به شیراز تبدیل کرده است.
واضح است که هدف از برگزاری روز شیراز، شناساندن هرچه بیشتر جاذبه‌های تاریخی، فرهنگی، ادبی و هنری شیراز است، این کار باعث رونق بیشتر گردشگری این منطقه می‌شود، نکته مهمی که در اینجا کمتر به آن توجه شده این است که برگزاری چنین رویدادهایی باعث می‌شود مردم با آداب و رسوم و سنت‌های مختلف شیرازی‌های بیشتر آشنا شوند.
ماجرای ثبت پانزدهم اردیبهشت به نام «روز شیراز» چند سال پیش برمی‌گردد، در آغاز دهه ۸۰ شمسی شورای شهر آن هنگام، پیشنهاد نام‌گذاری روزی را به نام شیراز در تقویم ملی ایران ارائه کرد و این پیشنهاد به تأیید مجلس رسید و این روز با نام شیراز ثبت شد؛ این نخستین بار بود که یکی از شهرهای ایران به صورت رسمی برای خود صاحب روز شد.
ویژگی‌های فرهنگی شهر شیراز چیزی کم از جنبه تاریخی آن ندارد و مصداق این موضوع را می‌توان احداث کتابخانه بزرگی در زمان عضدالدوله دیلمی دانست که کتاب‌های متعددی از علوم روز را در خود جای داده بود، شاید به همین دلیل باشد که شیراز برای قرن‌ها به دارالعلم و برج اولیا معروف بوده است، تا جایی که سعدی، شاعر و جهانگرد شیرازی، گفته بود:
چه شام و چه مصر و چه بر و چه بحر همه روستایند و شیراز شهر
اهمیت شیرازی بودن را نیز می‌توان در این بیت از همام تبریزی درک کرد که می‌گوید:
همام را سخن دلنشین و شیرین است ولی چه سود که بیچاره نیست شیرازی
یکی دیگر از ویژگی‌های فرهنگی شهر را می‌توان شکل‌گیری مکتب شیراز دانست در واقع مصون‌ماندن این منطقه از حمله مغولان ایلخانی باعث شد که به‌عنوان محلی امن مورد توجه هنرمندان و دانشمندان قرار گیرد و همین موضوع به‌شکل‌گیری مکتب نگارگری شیراز اول انجامید.
با این اوصاف می‌توان فهمید که ثبت یک روز به نام شیراز در تقویم ایران تا چه اندازه مهم و لازم بوده است، در واقع با چنین اتفاقی، این شهر برای خود صاحب نامی شد تا به بهانه آن، فرصت مناسبی برای پاسداشت زیبایی‌ها، هنر و فرهنگ این دیار به وجود بیاید.
خواهر خواندگی اصطلاحی‌است که برای پیوند بین دو شهر به کار می‌رود که از نظر فرهنگی و تاریخی شباهت‌هایی به یکدیگر دارند، هدف از این پیوند ایجاد همبستگی بین دو شهر است و زمینه را برای گردشگری و تبادل فرهنگی میان آنها فراهم می‌کند.
شیراز به عنوان یکی از شهرهای تاریخی و هم‌چنین یکی از مراکز مهم فرهنگی ایران، با پیشینه‌ی تمدنی بسیار غنی، همواره با شهرهایی هم‌تراز خود خواهر خوانده بوده است.
شهر نانجینگ چین (Nanjing)،یکی از خواهرخوانده‌های شیراز است که در اردیبهشت ماه ۱۳۹۷( می ۲۰۱۸) با عقد تفاهم‌نامه‌ای، همکاری‌های فرهنگی متقابل را با شیراز آغاز کرد.
نانجینگ مرکز استان جیانگ سوست؛ این شهر در مرزهای شرقی کشور چین واقع شده و یکی از پایتخت‌های باستانی و خاستگاه تمدن و فرهنگ‌های مختلف چین است.
نانجینگ را مرکز اقتصادی، سیاسی و فرهنگی منطقه شرق چین می‌دانند که یکی از شهرهای مهم و پایتخت شش سلسله‌ی امپراطوری در چین بوده است. این شهر یکی از مهم‌ترین مراکز فرهنگی و محل تجمع فرهیختگان و هنردوستان چین به شمار می‌رفته و میراث تاریخی بسیار باشکوهی را در خود جای داده است؛ آسمان خراش‌ها، معماری باستانی بناهای شهر، موزه تاریخ و دیوار قدیمی که در طول سلسله مینگ ساخته شده است، نمونه‌ای از زیبایی‌های این شهر تاریخی و فرهنگی‌ست.
تمام این ویژگی‌ها نانجینگ را به شیراز نزدیک می‌کند و از این رو پس از عقد تفاهم‌نامه، اقداماتی از سوی شهرداران وقت دو شهر صورت گرفت تا این دو شهر را به یکدیگر نزدیک کنند و زمینه برای الگوبرداری و پیوند هرچه بیشتر فرهنگ دو شهر فراهم سازد از جمله‌ی این اقدامات می‌توان به نصب سردیس سعدی شیرازی در پارک بین‌المللی دوستی نانجینگ و هم‌چنین نصب سردیس سائوشجین شاعر چینی در باغ جهان‌نمای شیراز اشاره کرد.
شهرهای زیادی در دنیا به عنوان خواهرخوانده شیراز به حساب می‌آیند، نظیر وایمار آلمان، کوالالامپور مالزی، آکادیر مراکش، غازی آنتپ ترکیه، درسدن آلمان و نووی ساد صربستان، ژوهانسبورگ، مسقط عمان، قونیه ترکیه، دوشنبه تاجیکستان و نیکوزیا قبرس که به همین منظور سفرای این کشورها در مراسم روز شیراز حضور پیدا می‌کنند.
ضبط برنامه‌های تلویزیونی در مکان‌های گردشگری شیراز و پخش آنها از صداوسیما جزو برنامه‌های روز و هفته شیراز بوده است تا توجه مخاطبان ملی و بین‌المللی به این شهر جلب شود.
به گزارش ایمنا، اردیبهشت در شیراز با زادروز سعدی شیراز آغاز می‌شود و با بزرگداشت ملاصدرا شیرازی هم به پایان می‌رسد، همه این موارد باعث شدند تا روز پانزدهم اردیبهشت به عنوان روز شیراز نام‌گذاری شود، در این روز برنامه‌های مختلفی از طرف نهادهای مختلف مانند شهرداری و شورای شهر برگزار می‌شوند که هر یک در نوع خود جذاب و دیدنی هستند.
حقوق کدام یک از ایثارگران در سال ۱۴۰۳ افزایش داشت؟