به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

تصویری دیدنی از قدیمی‌ترین ساعت شیراز در مسجد مشیر

تاریخ انتشار: ۲۵ شهریور ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۱۲۶۲۷۶

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، از خیابان ۹ دی و کمی قبل‌تر از حرم مطهر حضرت شاهچراغ (ع) به آسانی می‌توان وارد محله سنگ سیاه شد. در همین ابتدای کوچه درختی با گل‌های کاغذی صورتی زیبایی خاصی ایجاد کرده است و این محله که روزگاری از مناطق ناامن شهر شناخته می‌شد امروز با توسعه گردشگری و تغییر کاربری خانه‌های تاریخی به مکان امنی تبدیل شده است که عبور و مرور بازدیدکنندگان در آن برای ساکنان محله نیز قابل پذیرش شده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بازارچه هنر شیراز در کوچه خانقاه گذر سنگ سیاه بافت تاریخی شیراز قرار دارد.

بازارچه هنر شیراز

همان ابتدای کوچه ورودی سنگ سیاه از سمت خیابان ۹ دی، بازارچه هنر که تقربا ساخت ان رو به اتمام است دیده می‌شود بازارچه‌ای که در ۲ طبقه و بیش از ۶۳ واحد تجاری است. شهردار شیراز نیز افتتاح این بازارچه را مکانی مناسب برای عرضه آثار هنری در یک منطقه گردشگری تاریخی می‌داند که باعث تقویت رویداد‌های فرهنگی در این منطقه از شهر می‌شود.

سنگ سیاه

نام سنگ سیاه به روایت تاریخی به ۲ دلیل برای این محله قدیمی در شیراز انتخاب شده است: نخست وجود سنگ خارا به رنگ سیاه در بستر این محله و دیگری وجود سنگ سیاه چهار گوشی است که در محوطه آرامگاه سیبویه قرار دارد. از تاریخچه این سنگ اطلاعات دقیقی در دست نیست، ولی در گذشته مردم شیراز برای شفا یافتن به این سنگ اعتقاد داشتند.

یک بافت تاریخی کامل

طول این کوچه چندان زیاد نیست و کمتر از ۵ دقیقه به یک فضای باز و مستطیل شکل بزرگ می‌رسیم که در گذشته بازارچه ارامنه بوده است و در همین بازارچه مسجد مشیر که از مساجد کم‌نظیر تاریخی است واقع شده است. محله سنگ سیاه که در اکثر فصول سال پذیرای گردشگران داخلی و خارجی است به داشتن این فضا و مسجد زیبا مزین گشته است.

گردشگری مذهبی

گردشگری مذهبی مقوله‌ای در صنعت گردشگری است که با زیارت کردن بقاء متبرکه تفاوت دارد. گردشگر مذهبی با هدف بازدید از اماکن مذهبی مانند مساجد و کلیسا مقاصد سفر و اماکن مورد نظر خود را انتخاب می‌کند. وجود مساجد تاریخی متعدد در شیراز فرصتی مطلوب در گردشگری مذهبی است که می‌توان به بهترین شکل در هدایت تور‌هایی با این عنوان و هدف از آن‌ها بهره برد. مسجد مشیر به دلیل اینکه در بافتی همجوار بازارچه ارامنه و کلیسای مریم مقدس قرار گرفته است، ظرفیت مطلوبی در برگزاری این تور‌ها برای گردشگران خارجی دارد.

یک مسجد بی‌مانند

اگر بخواهیم از مساجد استوار و زیبای شیراز نام ببریم بی‌شک مسجد مشیر یکی از آنهاست که توسط حاجی میرزا ابوالحسن‌خان مشیرالملک در دوره قاجار بنا شده است. در این مسجد چند شبستان و حجره ۲ طبقه بنا شد که در گذشته این حجره‌ها محل کسب علوم دینی برای طلبه‌ها بود. شبستان شمالی، کوچک و دارای کاشی‌های رنگی و منقوش است. هشتی یا همان ورودی مسجد دارای ۲ راه است که به حیاط و حوضی که با آب خیرات پر می‌شد، منتهی می‌شوند.

گرمای زمستان و خنکی تابستان

ایوان شمالی که به طاق چهار کاسه یا مروارید معروف است را می‌توان از زیباترین شاهکار‌های معماری اسلامی دانست که با بهره‌گیری از مقرنس‌کاری در گرم کردن شبستان زمستانه نیز تاثیر داردمسجد مشیر یکی از زیباترین شاهکار‌های معماری اسلامی است. از نکات حائز اهمیت در مورد این طاق، مقرنس‌کاری است که علاوه بر زیبایی، کارایی خاصی برای گرمایش شبستان زمستانه دارد. در جنوب شبستان، چاه عمیقی است که در تابستان فضا را خنک نگاه می‌داشت.

ساعت تاریخی

یکی از زیباترین و تاریخی‌ترین ساعت‌های شیراز، ساعتی است که بر فراز طاق غربی مسجد مشیر قرار گرفته است. ساعتی که مسئول بخش فنی حوزه معاونت اداره کل میراث فرهنگی و گردشگری فارس در مورد آن به ما می‌گوید: اطراف این ساعت، کاشیکاری و معرق‌کاری شده است و اعداد فارسی دارد.

سیامک بصیری ادامه می‌دهد: در ابتدا این ساعت اعداد انگلیسی داشت، اما به دلیل اعتراض میرزا ابوالحسن خان مشیرالملک به اعداد فارسی تغییر داده می‌شود.

وی این ساعت را قدیمی‌ترین ساعت شیراز می‌داند و اظهار می‌کند: نصب ساعت در مساجد و بقاع متبرکه و در ارتفاع با هدف اطلاع‌رسانی انجام می‌شد، زیرا میزان صدای ساعت در ارتفاع افزایش می‌یابد.

به گزارش خبرگزاری فارس از شیراز، قدمت ساعت مسجد مشیر به بیش از ۱۷۰ سال می‌رسد و می‌تواند به عنوان یکی از نماد‌های تاریخی در گردشگری مذهبی و بافت تاریخی مورد معرفی موثر قرار بگیرد.

منبع: فارس

انتهای پیام/

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: گردشگری جالب ترین ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۱۲۶۲۷۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

امروز، روز شیراز؛ شهر شعر و هنر و حافظ/ شهرها همه بازند و شیراز، شهباز

  عصر ایران؛ امید جهانشاهی- امروز روز شیراز است، شهر سرو ناز، حضرت حافظ شیراز، حافظۀ تاریخی ایرانیان در طلب زندگی.  شهر عشق و نسیم و عطر بهار نارنج و باغ های دل‌باز: عفیف‌آباد و جنت و نارنجستان و دلگشا و ارم.  شهر سعدی، شهر حضرت شعر. مهد فرهنگ و هنر؛ خال لب هفت شهر. قهوه شیرازی، سالاد شیرازی، کلم پلو؛ آیین خوان و خوراک خواستنی.   

  اگرچه تخت جمشید نشانه روشنی از سابقۀ تمدن در این منطقه است اما دیرینه شیراز به گواهی کشفیات باستان شناسی سال 1395 در تپه چهار هکتاری پوستچی به هفت هزارسالگان می‌رسد. نام باستانی آن، تیرازیس بوده است.  

 شیراز در درازنای تاریخ از جمله مناطق امن بوده  و از همین رو در دوران های مختلف چه پیش از اسلام و چه پس از آن،از قطب های فرهنگ و هنر ایران زمین به شمار آمده است. به قول سعدی: «شهرها همه بازند و شیراز شهباز» 

  اگرچه از دوره های مهم تاریخی، یادگاری هایی در شیراز می توان یافت. عمارت باغ ارم یادگار دوران قاجار است با آن نقاشی های رنگ روغن، منبت کاری های روی درها و گچ بری ها و کاشی کاری های نما.  

اما بسیاری بناهای فاخر امروز شیراز مربوط به دوران کریم خان زند است مثل بازار وکیل، حمام وکیل و ارگ کریم خان که محل حکومت او بود و پس از او نیز دارالحکومه امرای فارس شد.    کریمخان زند را بهترین پادشاه ایران بعد از حمله اعراب دانسته اند. او از افسران شجاع سپاه نامدار نادرشاه بود که پس از مرگ وی به ایل خود برگشت.  محبوبیت کریمخان زند که خود را وکیل رعایا می نامید در تاریخ ایران بی‌نظیر است. 

  آنچه کریمخان را ستایش‌برانگیز کرد مردمداری، دادگری و سخاوتش نسبت به زیردستانش بود. از سخاوتمندی کریمخان بسیار گفته‌اند. در رستم‌التواریخ آمده است که وقتی کریمخان جایی را که فتح می‌کرد غارت نمی‌کرد و می‌کوشید حقوق سربازانش را بدهد. وقتی دیوار شهر شیراز را دوازده هزار کارگر می‌ساختند، هنگام حفاری سکه‌های اشرفی فراوانی یافت شد. او به جای مصادرۀ سکه ها و به جیب زدن آن (به نام دولت و به کام خود)، سکه‌ها را میان همان کارگران تقسیم کرد.   

شیراز در دوره ای شهره به مکتب نگارگری بود و در دورانی مشهور به دارالعلم. در دوران عضدالدوله دیلمی، چنان کتابخانه بزرگی داشت که از همه علوم و فرهنگ آن روز نشانی از ان می شد جست و گواهی از جایگاه شیراز در تاریخ فرهنگ ایران دارد. صنعت کتاب سازی و کتاب آرایی از صنایع تاریخی این شهر بوده است. از همین رو، سعدی در حق شیراز گفته است: «چه شام و چه مصر و چه بّر و چه بحر؛ همه روستایند و شیراز شهر.» 

تعیین روزی به نام شهری را باید غنیمت شمرد برای شناخت و ستایش شهرها و توجه به توسعه آنها مبتنی بر طبیعت و سرشت تاریخی شان.  

چه شد اصفهان که روزگاری شهری جهانی بود و شهره به زیبایی و شکوه و صنایع مختلف و صادرات ابریشم به اروپا داشت، و مستشرقین بسیار تحسینش می کردند به جای اینکه امروز قطب گردشگری ایران باشد، حالا درگیر فاجعه فرونشست است و آلودگی.  

چرا هر ساله در نوروز حدود دومیلیون نفر بی اعتنا و بی تفاوت از کنار خوی رد می شوند تا به ترکیه بروند برای خرید، کنسرت و یا به اصطلاح خوش گذراندن که البته گاهی می شود تجمع اعتراضی «پول ما را پس بده» در مقابل هتل آنتالیای ترکیه. این حق شهر قدیمی و پر آوازه خوی نیست با این همه ظرفیت.

شهری که از دوران سلجوقیان بواسطه قرار داشتن در جاده ابریشم یکی از مراکز تجارت و رونق و مهد تمدن بوده است و امروز نیز آکنده از جاذبه های طبیعی و تاریخی و قابلیت های تفرج گاهی و تجارت و ظرفیت های توسعه است، نباید بین راهی خیل مسافران عازم وان و انتالیا باشد که چند دهه است به نوایی رسیده اند از صدقه سری مسافران ایرانی. «تفو بر تو ای چرخ گردون تفو»  

براستی چرا برای زیبایی و شیکی روی برخی تیشرت ها و لباس ها به زبان انگلیسی درج می کنند پاریس و لندن. دریغ آنجاست که حتی تولیدکننده ایرانی برای ارزشمند و به زبان امروز باکلاس کردن محصولش این کار را می کند. این نشانه فقدان اعتماد به نفس ملی است. نشانه اینکه هیچ چیز به اندازه ایران غریب نبوده است. روزهای شهرهایمان را بزرگ و باشکوه برگزار کنیم برای اعتماد به نفس ملی و برای هویت ملی.     
  به این کلیشه های تحقیرآمیز در مورد شهرهایمان پایان دهیم. به این خود تحقیری بی بنیاد پایان دهیم. قزوین از مظاهر تمدن ایرانی است. پایتخت خوشنویسی ایران است. موزه بزرگ قزوین و خیابان سپه که اولین خیابان ایران است، گواهی بر ارزشمندی این شهر ریشه دار و اصیل فرهنگی دارد. در وصف قزوین همین بس که از حیث تعدد آثار تاریخی در یک شهر، در ایران و حتی جهان دارای جایگاه است.   تبریز و اصفهان و یزد و اهواز و قزوین و سنندج را آن گونه که باید و شایسته است توصیف کنیم و به آنها ببالیم. اگر ایران را گرامی می داریم، اجزایش همین شهرهاست:   لبت شیراز و چشمت اصفهان و خنده ات گیلان پر از مستی و راز و شوق هستی، روح ایمانم! (حمیدرضا گلشن)   از این منظر، روز شیراز روزی خاص تنها مربوط به شهر شیراز نیست. روز ملی ایران برای تکریم شعر و فرهنگ و هنر و حافظ و یک تاریخ پر از شکوه و زیبایی است از جمله دوران کریم خان زند.  

روز تبریز، یک روز ملی است برای درود ایران به خروش غرور آفرین مشروطه خواهی، به پرچم های سرافراز غیرت: ستارخان و باقرخان. 

روز یزد، روز اعتدال است و نجابت و مدارای ریشه گرفته از افق های باز کویر.    

روز رشت بهانه ستایش تجدد و فرهنگ است.  

برای خلاصی از باستان گرایی به مثابه ستایش ایرانیتی انتزاعی و نمایشی، باید به شناخت و ستایش شهرها پرداخت. هر شهر پنجره ای است به شناخت ایران. هر شهر حس و بو و رنگی است از رنگین کمان درخشان ایران. شیراز سبک بال و همه ناز و عاشق و معتدل هم بخشی از ویژگی ایران است. کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: تدارک 70 برنامه برای هفته شیراز جشن گل سرخ در شیراز برگزار می شود اقدام جنجالی مسئولان شیراز درباره مسابقات دختران